Φυσιολατρικά Αξιοθέατα

Ο Βουραϊκός ποταμός πηγάζει από τα βουνά των Καλαβρύτων ανάμεσα στις ανατολικές προεκτάσεις του Ερύμανθου και δυτικές του Χελμού και ρέει με βόρεια κατεύθυνση στα δυτικά του νόμου Αχαΐας. Το μήκος του είναι περίπου 40χλμ. Μετά τα Καλάβρυτα ο Βουραϊκός έχει ανοίξει βαθύ και απόκρημνο φαράγγι μέσα στο οποίο κινείται ο οδοντωτός σιδηρόδρομος που συνδέει τα Καλάβρυτα με το Διακοπτό. Κατά τον μύθο ο Ηρακλής αγαπούσε την Βούδα κόρη του Νεφεληγερέτη και της Ελίκης κι άνοιξε το πέρασμα για να φτάσει κάτω στη θάλασσα και να τη συναντήσει. Από αυτήν πήρε και το όνομα του ο Βουραϊκός ποταμός.

Εννιά τα μέρη του νερού γύρω απ” τη Γη, χωριστά από το δέκατο, το νερό της Στύγας. Τα ύδατα της Στυγός συνδέθηκαν με θεολογικές και φιλοσοφικές ιδέες, όπως αυτές από τα Ελευσίνια Μυστήρια και τις Ορφικοπυθαγορικές δοξασίες για την μετενσάρκωση. Η Στύγα ήταν υποχθόνιος ποταμός. Η στυγερή Στύγα έχει τα βουερά παλάτια της στα Τάρταρα (Από το τουρτουρίζω: ταρ – ταρ). Εκεί που ο Δίας έριξε τους Τιτάνες, τους Γίγαντες και όσους άλλους εναντιώθηκαν στο θέλημα του. Χώρια μένει στα λαμπρά της δώματα η Στύγα, χτισμένα με μακριές πέτρες και στηριγμένα ολούθε με κολώνες αργυρές. Τη Στύγα τη φυλάνε νύχτα μέρα δράκοι ακοίμητοι. Στην Τιτανομαχία ο Δίας με τους άλλους θεούς, το αδέλφια του, πολέμησε κατά του ποτέρα του Κρόνου, που είχε τη βοήθεια των δικών του αδερφών, των Τιτάνων. Όμως, την παράταξη του Δία ήρθε να ενισχύσει από την τιτανογενιά, η φοβερή Ωκεανίδα η Στύγα, που “χε παιδιά της το Κράτος και τη Βία, το Ζήλο και τη Νίκη. (Καταλαβαίνουμε ,ότι όταν έγινε θεός ο Δίας, είχε στο πλευρό του το Κράτος και τη Βία, τον Ζήλο και τη Νίκη…). Η Στύγα του συμπαραστάθηκε και στη Γιγαντομαχία. Στα ύδατα της Στύγας ορκίζονταν όλοι οι θεοί, ακόμη και ο Ήλιος. […]

Το Σπήλαιο Λιμνών βρίσκεται στο δρόμο Καλαβρύτων – Κλειτορίας σε υψόμετρο 827 μέτρων. Απέχει από τα Καλάβρυτα 17χλμ και 9χλμ από την Κλειτορία. Ο δρόμος περνά λίγα μόλις μέτρα από την τεχνική είσοδο του σπηλαίου και ακριβώς δίπλα από την φυσική. Το σπήλαιο των λιμνών εντυπωσιάζει τον επισκέπτη ακόμη και με το όνομα του. Λίμνες στο εσωτερικό του σπηλαίου δεν είναι κάτι συνηθισμένο ούτε παγκόσμια, ούτε για τον Ελλαδικό χώρο, όπου αποτελεί μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο. Από υδρολογική άποψη το σπήλαιο μπορεί να χωριστεί σε 3 τμήματα: Το πρώτο τμήμα είναι ξηρό έχει μήκος 80μ. Περίπου και το δάπεδο του είναι οριζόντιο καλυμμένο από παχύ στρώμα ερυθράς γης. Το δεύτερο τμήμα έχει μήκος 700μ. Με κύριο χαρακτηριστικό τις διαδοχικές λίμνες. Το τρίτο και μεγαλύτερο τμήμα είναι μήκους 50μ. Το σπήλαιο είναι σπάνιο φυσικό δημιούργημα. Εκτός από τους λαβυρινθώδεις διαδρόμους τις μυστηριώδεις στοές και τους υπέροχους σταλακτίτες έχει το μοναδικό προνόμιο που δεν υπάρχει σε άλλο σπήλαιο. Είναι οι αλλεπάλληλες κλιμακωτές σε τρεις ορόφους λίμνες που το καθιστούν μοναδικό στον κόσμο. Το εξερευνημένο μήκος είναι 1980 μ. Το αξιοποιημένο μέρος του σπηλαίου είναι προς το παρόν 500 μ. Ο επισκέπτης μπαίνει από τεχνητή σήραγγα και καταλήγει κατευθείαν στο δεύτερο όροφο. Το τμήμα […]

Κοντά στο χωριό Πλανητέρο μέσα σε πλατανόδασος πηγάζει ο Αροάνιος ποταμός. Σχηματίζεται στην περιοχή των χωριών Πλανητέρο και Άρμπουνα από νερά της λεκάνης του Φενεού που φθάνουν εδώ από καταβόθρες. Ενισχύεται από τα μικρότερα ρέματα Λαγκάδα και Χαλίκι και ρέει με νότια κατεύθυνση ώσπου να συναντηθεί με το Λάδωνα ποταμό. Το μήκος του είναι περίπου 10 χιλιόμετρα. Επίσης η περιοχή είναι γνωστή για το πεστροφείο – ιχθυοτροφείο. Οι πήγες του Αροάνιου ποταμού στο χωριό Πλανητέρο και το δασός σε συνδυασμό με δυνατότητα φαγητού είναι μερικά μόνο από τα ελκυστικά εκείνα στοιχεία που αξίζει να επισκεφτείτε.

Είναι αναμφίβολα το πιο επιβλητικό θαύμα της ανωβλασίτικης φύσης και ένα ελάχιστα γνωστό μυστικό. Δυστυχώς δεν υπάρχουν πινακίδες, οπότε θα πρέπει να σας δείξουν το σύντομο χωματόδρομο νότια από το χωριό που θα σας οδηγήσει σε μια πηγή και ένα εικονοστάσι. Πίσω από την πηγή υπάρχει ένα μυστηριώδες και θεοσκότεινο σπήλαιο (οι έχοντες κάνει μια πρόχειρη εξερεύνηση στο εσωτερικό μιλούν για φοβερές εικόνες και υπόγειες λίμνες!) και αφού παρκάρετε θα κατηφορίσετε την απότομη πλαγιά με τα πλατάνια, πατώντας με προσοχή πάνω σ΄ ένα παχύ χαλί με πλατανόφυλλα, ως την κοίτη του ποταμού. Εκεί θα δείτε την πηγή της βουής που ακούγεται απόκοσμη ως πάνω στο δρόμο: νερά από διάφορες κατευθύνσεις σμίγουν πάνω από μια σπηλιά τρυπημένη στην οροφή, πέφτουν με ορμή μέσα σε μια σκοτεινή λίμνη και συνεχίζουν για να ενωθούν με το Σελινούντα. Η εικόνα είναι εξόχως υποβλητική με τη λεπτή ομίχλη από τους ψεκασμούς των καταρρακτών να υγραίνει την ατμόσφαιρα, το φως να παιχνιδίζει με τις σταγόνες ξετρυπώνοντας την οροφή του σπηλαίου και τα νερά να διεκδικούν από την πέτρα την κυριαρχία του τόπου. Η εικόνα κόβει την ανάσα, και ίσως γι΄ αυτό οι νεράιδες (που σίγουρα θα ζούσαν εδώ) έπαιρναν τη λαλιά των αθώων χωρικών. Αναμφίβολα από […]